Eens in de zoveel tijd laat ik al m'n snelle kiekjes, bezigheden en dagelijkse taferelen zien. Net zoals ik dat vroeger in mijn schrift met hangslotje deed, doe ik dat vanaf heden op deze manier. Ik noem het: plaatjes kijken. Veel plezier!
Aangekomen in Hanoi duiken we eerst een koffietentje in om een beetje af te koelen. Ik bestel een ijskoffie met kokosmelk. Mijn nieuwe verslaving!
We sliepen op een bootje midden in Halong Bay en werden wakker met dit uitzicht. Blessed.
Typisch gevalletje van breakfast with a view.
Lady Buddha was zo indrukwekkend groot en mooi! Ik wil haar in m'n achtertuin.
Schieten met een Amerikaanse M16 kan ik ook weer van m'n bucketlist afstrepen. Wat was dat gaaf en heftig om te doen! Echt respect voor de Vietnamese en Amerikaanse soldaten die in de oorlog hebben gevochten... Ik kan me niet voorstellen hoe het leven er toen uit moeten hebben gezien. Vreselijk!
Na heel wat gestuntel, natte sokken en een paar schrammetjes kwamen we eindelijk bij de watervallen uit. Het was de avontuurlijke tocht helemaal waard!
Ik ging deze hangmat in en kwam er niet meer uit. Dit is de leef.
Tijd voor ijskoude cocktails om het einde van een warme dag af te sluiten.
Scooters scheurend in 't rond, een drukkende warmte, een iets te grote backpack steunend op m'n rug, vreemde geuren en een hoofd vol indrukken. M'n ogen schieten in 't rond. Wat. Een. Stad! Vietnam is alles wat ik dacht dat 't zou zijn. Een gekkenhuis, het leven op straat, marktvrouwtjes die je van alles proberen aan te smeren, een bubbel van grijze rook die de stad warm houdt. Onze eerste bak met noodles en loempia's is al snel een feit. Er volgen gesprekken over het hier zijn en dat dat een beetje gek voelt. Maar oh, wat heb ik een zin in dit avontuur!
Zo. Na 17 uur vliegen zette ik eindelijk weer beide voeten op Nederlandse bodem. Twee maanden lang was ik op avontuur in Azië. Man, oh, man, wat was het mooi. Ik deed dingen waarvan ik nooit verwacht had dat ik ze zou doen, zien en ervaren. Maar dat maakt het leven nou nét zo leuk. Ik besloot dat die ervaringen het waard zijn om herinnerd te worden. En zo bracht ik mijn laatste dag in Bali in een tattooshop door, waar vanuit een schets dit kleine geometrische olifantje een deel van mij werd. Een persoonlijk symbool voor kracht, familie en spiritualiteit. Het deed eigenlijk niet eens zoveel pijn, in ieder geval minder dan verwacht. Mijn travelbestie (is dat woord officieel?) liet op haar beurt het woord create zetten. Een mooier aandenken hadden we niet kunnen wensen.