Vorig weekend was ik met Eline op stap, die wat foto's van mijn casual outfitje schoot. Een basic top, mijn navy blue trenchcoat (hier woon ik bijna in), boyfriend jeans en mijn meest comfy schoenen: Clarks! Vrij saai, maar perfect voor een zonnige zondagmiddag in Amsterdam. We besloten het befaamde detail shot over mijn piercings te doen. So here's my story! Gaatjes kreeg ik toen ik slechts een paar maandjes oud was. Het ringetje bovenin, de Helix, liet ik vorig jaar tijdens mijn reis in Ierland zetten. Het was een impulsief cadeau voor de Kerst en dus noem ik 'm 'de kerstbal'. Een paar weken geleden ging ik met een vriendin mee als steun en toeverlaat voor haar piercing. Ik besloot toen gelijk een tweede gaatje aan beide kanten te laten zetten. Ik heb dus vijf gaten in m'n oren en it's still counting... Heb jij piercings? 

'Somebody in the quarters started yellin' in the middle of the night to come out and to look up at the sky. We went outside and there they was a fallin' everywhere! Big stars coming down real close to the ground, and just before they hit the ground they would burn up! We was all scared. Some o' the folks was screamin', and some was prayin'. We all made so much noise, the white folks came out to see what was happenin'. They looked up and then they got scared, too.' - Quote by Amanda Young during the great Leonid meteor shower of 1833, hanging next to one of my favorite photos at the Unseen Photography Fair in Amsterdam last weekend. 

Last night Eline and I (photos are taken by both of us) attended the store opening of the newest treasure in town: RUM Amsterdam. The place where we can find the wardrobe essentials we're always desperately looking for, like the little black dress, the perfect leather pants or a white tee. It's a mix of Scandinavian brands, and don't we all love this kind of minimalistic style? You can find the store at the the most creative part of Amsterdam, Huidenstraat 11.

Dat de tijd snel gaat, maar langzaam voorbij vliegt. Dat ik het gevoel van kerst al in m'n kop heb zitten. Ik zoek net zo lang naar verandering, totdat ik mijn gelukkig zijn teruggevonden heb. Kortom, ik heb besloten dat ik ga verhuizen. Een groot herenhuis uit 1895 middenin het centrum, de bovenste verdieping. Vensterbanken waar ik avondjes met een net iets te groot glas rode wijn naar de drukte van de stad kan kijken. Witte muren die ik vol met kunst, ansichtkaarten en foto's ga behangen. Kleedjes op de vloer en lichtjes aan het plafond. Mijn oma zei altijd: 'uiteindelijk maakt het niet uit waar je woont, klein of groot. Uiteindelijk neem je jezelf mee. Daar gaat het om'. Over iets meer dan twee weken is het zover. Verhuisdozen inpakken en oude brieven tegenkomen tijdens het opruimen. Een nieuw plekje waar ik thuis zal komen na mijn op-de-planning-staande afstudeerwereldreis. 

7th of September 2013. It's been a year since I left for my big beautiful life-changing adventure in Ireland. That's crazy! I'm happy when looking back and sad by still missing all these fucking people, but I feel lucky at most. I'm sure I will go back an visit every one and each of my old friends, wherever they might be in this world. And look at me now, one year later... Working as an creative fashionwriter. You see, that's the point: my whole life I've been thinking my heart was in the world of writing about fashion, but the more I think about it, the more I believe my heart is spread out all over the world. It's my duty to find the pieces back together and only then I will find that magical something that everyone finds after they've been travelling around. Whatever that might be. It's something you can't see. I know it's something inside, something you have to find out yourself. Sometimes I'm afraid we all live our lives in the confines of fear and that, eventually, we will become what we deserve. Maybe I deserve to be a traveller, maybe I deserve to be the new intern. We'll see!