Outside it's getting colder, it's becoming darker and it's raining almost every day. The trees are not green anymore... The autumn is coming to town! I hate it... The morning is freaking freezing! I want those days of summer back... 

Toen ik jong was dacht ik vaak na over de toekomst. Zo weet ik me nog goed de tijd te herinneren dat ik op de basisschool zat. Ik kreeg dan vaak de eer om in verschillende vriendenboekjes van vriendjes en vriendinnetjes te schrijven. Zorgvuldig vulde ik alle vragen in, mijn lievelingskleur was roze, mijn lievelingsdier een hond en mijn hobby was buiten spelen. ‘Maar wat wilde ik eigenlijk worden?’. In groep 3 wilde ik een prinses worden. Stiekem vond ik mezelf al een prinses en dus trok ik voor het gemak maar even de oude kleren van m’n moeder aan. Maar een jaar later wilde ik danseres worden en het jaar daarop was dat een popster. Totdat ik in groep 6 kwam, want toen moest en zou ik bij het circus. Zo kwamen er verschillende karakters langs van zeemeermin tot aan dolfijnentrainster. Maar er kwam een moment dat ik naar de middelbare school mocht... De jaren vlogen voorbij en voor ik het weet, heb ik bijna examens en moet ik nu for real weten wat ik later wil worden! Eigenlijk valt er niet meer te spreken van ‘later’. De tijd van later is nu geworden. Ik weet nu heus wel dat ik geen prinses of zeemeermin kan worden, maar wat wil ik dan eigenlijk wel?  Het mooie van ouder worden is dat je steeds meer leert. Je leert de weg steeds beter kennen. Door de jaren heen verander je, en het gekke is dat je dat niet eens merkt! Het is onmogelijk om ooit popster te kunnen worden, toch wil ik in mijn leven doen wat ik zelf wil. Als ik vijftig ben en terugkijk op mijn leven, dan hoop ik dat ik voor mezelf geleefd hebt en niet voor een ander.