Sommige mensen zijn echte ochtendmensen. Ze zijn dol op de ochtendgloren, de eerste zonnestralen van de opkomende zon en ze houden van de vogels die de ochtend al vrolijk zijn begonnen met fluiten. Ja, die mensen gaan dan extra vroeg op om hun longen te vullen met de frisse ochtend wind. Met een glimlach stappen ze uit bed, iedere ochtend opnieuw. Ik, daarentegen, had een hekel aan ochtenden. Nee, ik was beslist een avondmens. Zo hield ik enorm van de ondergaande zon, hoe de avond steeds koeler werd en hoe er dan vervolgens een frisse wind opdook. Daarna komt de maan, die al zijn licht door de bomen schemert en de sterren laat fonkelen. Avonden stonden voor mij altijd in teken van gezelligheid. Thuis op de bank met kaarslicht en popcorn, of het nachtleven waarin de meest geweldige feestjes begonnen. Zoiets hoort er in de ochtend niet bij. Nee, ochtenden hadden iets stils. De nacht daarentegen was mysterieus. De nacht, en de manier waarop het donker dingen verborg als vuurvliegjes in de zon, dat was waar ik zo van hield.

Today we went to Montpellier. Another city with so much history, beautiful. Montpellier has two parts, the old part of the city and the new one. In the old one is the Arc D'triomph, and many other important buildings. Some of these buildings are like 200 years old. You can also shop in the old part, but the shopping streets are more interesting then the stores themselves. In the new part is a shopping mall, where you can buy clothes from the greatest designers. That was really amazing.

Rustig in de zon zat ik een boekje te lezen. Af en toe reden er wat auto's voorbij, maar daar lette ik verder niet op. Mijn ogen gleden langs een paar foto's die in mijn boekje stonden. 'Ook niet veel bijzonders', dacht ik nog. Voor de zoveelste keer hoorde ik het bromende geluid van een auto. In tegenstelling tot de vorige keren, keek ik dit keer wel op uit mijn boekje. Nietsvermoedend wierp ik een blik op het bromende gevaarte dat langs reed. 'Het is een witte oude auto, wat een rommelbak', merkte ik op. Mijn ogen gleden langs de rommelbak, langs de versleten wielen, naar de vieze ramen... Totdat ik met mijn ogen de blik van de bestuurder van de oude witte auto opving. Hij keek me recht aan en zijn blik brandde in mijn ogen. Op de een of andere manier kwam er iets van herkenning over me heen. Maar ik kon het niet plaatsen. Dit alles gebeurde in slechts enkele seconden, maar zo voelde het niet. Zelfs toen de witte oude auto voorbij was, bleef ik naar de weg staren waar deze bestuurder tot voor een paar seconden geleden overheen had gereden. Ik wist zeker dat er iets anders aan hem was. Toen ik om me heen keek leek niemand deze auto te hebben opgemerkt.

This day started perfect! We had an amazing view from our home, as you can see on the first photo, but it was way too hot today! The only thing that was left to do was going to the seaside (the sea was just perfect for swimming!). In the afternoon we visited a little market in a city nearby, where I bought some lovely things.

I spend my holidays in the South of France. We visited a place called Nîmes, which is a big city and very, very beautiful! It was built in Roman times, so we saw a lot of historical things, like big cathedrals, gardens, the arena, castles and we did a little shopping as well!

Today was a very cold day, where the hell is the sun? My friend and I decided to go to the beach. We walked and walked and my friend took these photos of me. We were just travelling around the environment and drunk some hot tea afterwards.